Een man van 60+ meldde zich bij mij met dagelijkse hoofdpijn, tintelingen in voeten en benen en dagelijkse krampachtige pijnen in armen en kuiten, die hem ‘s nachts uit zijn slaap hielden.
Bovendien was zijn lichaam erg scheef: zijn ene schouder zat ongeveer 4 cm hoger dan de andere en als hij op zijn buik op de werkbank lag, dan was de ene helft van zijn borstkast ongeveer 3 cm hoger dan de andere. Ook zat er een behoorlijke voorwaartse kromming in zijn bovenrug.
Al snel bleek er een mogelijke oorzaak: op zijn werk heeft hij jarenlang schuin omhoog met zijn armen boven zich moeten werken, waarbij zijn bovenlijf naar rechts draaide. Zijn lichaam was er over de loop van de jaren helemaal naar gaan staan. Tot nu toe had niets geholpen tegen de klachten, maar de neuroloog had wel al het nodige uitgesloten.
Het is altijd even afwachten hoe een lichaam, zeker na zo’n lange tijd, reageert op de behandeling. Na de eerste behandeling waren zijn schouders horizontaal gezien al bijna weer op gelijke hoogte.
Toen ik hem de tweede keer zag waren er bij hem wel twijfels. De pijn in het rechterbeen was erger geworden en hij had nu ook een beurs gevoel vlak boven het bekken. Ik legde uit dat dit waarschijnlijk betekende dat er zenuwen vrij waren gekomen die hiervoor beklemd hadden gezeten en dat ik het daarom een teken vond dat de behandeling aansloeg. Bovendien zag ik duidelijke verbetering in de stand van schouders en de voorwaartse kromming van de bovenrug. Dat stelde hem gerust.
De derde afspraak moest ik hem moed in praten. Hij had veel pijn gehad, nu ook in zijn nek en was bang dat ‘t niet over zou gaan. Zijn schouders waren inmiddels helemaal recht en ook de zijdelingse scheefheid in zijn borstkast was beduidend minder. De spieren rond de nek waren veel zachter en soepeler geworden.
De vierde keer begon hij er ook vertrouwen in te krijgen: hij had af en toe nog wel wat pijn, maar minder heftig en minder lang. Af en toe nog zwervende pijntjes maar dat stelde weinig voor vergeleken met daarvoor. Omdat alles wat losser was, kon hij comfortabeler liggen in bed en ging het slapen beter.
De vijfde keer zag ik zijn opluchting: de pijn begon naar de achtergrond te verdwijnen en belemmerde hem niet meer. De kuitkramp in de nacht bleef weg. De lichtjes in zijn ogen stonden weer aan.
De zesde afspraak vertelde hij dat het een beetje op en neer ging maar stukken beter dan bij de start. En: hij had geen hoofdpijn meer gehad!
Bij de zevende afspraak meldde hij dat alle pijn verdwenen was. De tintelingen zijn er nog, maar gezien het verloop van de behandeling heb ik er vertrouwen in dat dit op termijn ook beter zal gaan. Zijn lichaam krijgt nu wat langer de tijd tussen de behandelingen om het de tijd te geven het proces door te zetten en af te maken. Onze volgende afspraak is nu over 5 weken en als het zo door blijft gaan, zit er de volgende keer nog wat langer tussen.
De foto is een stockfoto van ter illustratie.
